Zij weet niet, dat hij al zo lang een relatie er op na houdt. Hoe het zo gekomen is “vreemdgaan” en waarom het zo goed voelt, is voor hem moeilijk uit te leggen. Hij is zo bang, dat hij haar daarmee zoveel verdriet doet. Dat het voor haar verzwijgen, hem het beste lijkt. Hij was er niet naar op zoek, zoals de meesten denken, maar het is hem gewoon overkomen.
Ze kennen elkaar al meer dan een jaar, omdat ze elkaar bijna elke maand zien met wedstrijden. Na afloop spreken ze elkaar in de kantine en zo leerden ze elkaar steeds beter kennen. De klik was er vanaf het begin gelijk. Het voelde vertrouwd, alsof ze aan een half woord genoeg hebben. Van het een komt het ander, en ja het klinkt zo simpel, als hij het zo zegt.
Thuis gaat het al jaren minder goed, de passie is op. Ze houden van elkaar maar hebben geen intimiteit meer. Dingen die hij mist in hun relatie wat betreft intimiteit en seks, zijn voor haar niet zo belangrijk. Hij vindt het heerlijk om uren lang samen te knuffelen of lekker erop uit te gaan, zo vaak als het kan. Maar zij is echt zo’n huismus, ze heeft niet de behoefte om overal maar heen te gaan. Een knuffel en een zoen, daar blijft het bij voor haar.
Natuurlijk heeft hij daar met haar meerdere keren over gesproken. Of ze zich minder aantrekkelijk voelt of waardoor ze die aantrekkingskracht niet meer voelt. Mist ze iets bij hem? Maar nee. Hij mag overal naar toe, ze laat hem volkomen vrij om met mijn vrienden te gaan stappen of te gaan sporten. Het vuur in hun relatie is gedoofd en de positieve aandacht, de klik, die verbinding en de aandacht die hij bij zijn “vriendin” vindt bevestigen dat gemis nog meer. Daarom is het voor hem ook begrijpelijk dat ze gewoon uit elkaar gegroeid zijn, al een hele tijd! En nu hij dus met haar is, want vreemdgaan, dat woord komt niet over zijn lippen, weet hij gewoon niet meer hoe hij nu verder moet.
Het besef dat er iets moet veranderen komt hard bij hem binnen. Zo doorgaan met het leven wat hij leeft wil hij niet, want het verscheurd hem wat hij zijn vrouw aandoet. Hij moet er niet aan denken wat er gebeurd als zij er achter komt, daarmee zou hij haar zoveel verdriet doen en dat verdient ze niet. En ergens denkt hij, dat ze daar zelf wellicht ook al aan gedacht heeft. Maar hem er absoluut niet mee wil confronteren, uit angst om hem te verliezen. Ergens wil hij haar ook niet kwijt, want ze houden nog ontzettend veel van elkaar. Echter stoppen met zijn dubbel leven vind hij ook moeilijk want het voelt zo goed.
Eigenlijk is het meer, voelde-zo-goed, want doordat hij dit al zo lang in stand houdt, is het nu niet meer dragelijk om echt gelukkig te zijn. Hij zit vast! En dat beklemmende gevoel, hoe nu verder te gaan, verstikt hem steeds meer. De angst om zijn gezin te verlaten en alles wat daar bij komt kijken is ondraaglijk. Maar zo nog jaren verder gaan, maakt hem niet gelukkig.
Keuzes maken en eerlijk zijn tegen jezelf lukt vaak niet meer als je je relatie al een lange tijd op een zijspoor hebt gezet en daardoor te veel met onrust in je lijf en gedachten rondloopt. Door ontrouw te zijn geweest in je huwelijk. Gedachten die je uiteindelijk ziek maken, waardoor je teveel stress ervaart en dan soms keuzes maakt die echt niet goed voor je zijn.
Belangrijk is om helder te krijgen wat je nou echt wilt, en wie je wilt zijn. Pas wanneer je jezelf weer goed en rustig in de ogen kunt kijken en antwoorden hebt op deze vraag, is het verstandig om de voor jou juiste keuzes te maken.
Heb je vragen, of loop je vast met soortgelijke gedachten, zoek dan professionele hulp voordat je keuzes maakt waar je achteraf niet achter staat. Welke kant je op gaat, bepaal je uiteindelijk zelf. Wat belangrijk is, is om voor jezelf duidelijkheid te krijgen welke excuses je gebruikt om geen keuzes te maken, en jezelf afvragen welke angsten daarachter zitten.
Je bent niet de enige die hiermee worstelt. Zorg ervoor dat je het fijne gevoel, de ontspanning en het geluk weer terugvind. Het leven is te kort om hier te lang mee door te blijven lopen.