𝖩𝖴𝖥 𝖨𝖲 𝖡𝖱𝖠𝖠𝖥!

“𝗕𝗶𝗷 𝗼𝗻𝘀 𝗼𝗽 𝘀𝗰𝗵𝗼𝗼𝗹 𝘇𝗼𝗲𝗸𝗲𝗻 𝘇𝗲 nog leerkrachten!” zei ze. “We sluiten ieder vrijdagmiddag samen af met een bakkie thee of iets anders. En meerdere keren per jaar gaan we met het team wat leuks doen. Het is echt een hele leuke groep. Kom volgende week vrijdag rond 15.30 even langs, dan zie je ze meteen allemaal!”

𝗦𝗮𝗯𝗿𝗶𝗻𝗮 𝘄𝗶𝘀𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘇𝗼 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝘇𝗶𝗻 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗯 op school. Ik kwam ‘s avonds bekaf thuis, en het weekend was veel te kort om bij te tanken, zodat ik maandags weer uitgerust kon beginnen. Vaak dacht ik; wordt het niet eens tijd om met de huisarts te gaan praten, voordat ik er echt aan onderdoor ga?

𝗘𝗻 𝘇𝗼 𝗴𝗲𝗯𝗲𝘂𝗿𝗱𝗲 𝗵𝗲𝘁, ik ging een kijkje nemen bij mijn wellicht nieuwe baan, zonder verplicht gesprek, lekker ongedwongen. Wat een fijne groep meiden was dat, ik voelde me meteen welkom, terwijl ik echt niemand kon. Eén van hen vertelde dat er inderdaad op korte termijn iemand voor 4 dagen gezocht werd. Het was voor een combiklas en daar werk ik al jaren mee. Alleen vond ik het zo moeilijk om de klas, die ik na de vakantie zou krijgen, dan te moeten verlaten. Maar ik heb het zo gehad met het beleid en de leraren die er al jaren werken. Ik heb er gewoon niets mee. Ja oké, alleen met Ellen, maar die begrijpt me zeker! En nu zo’n kans zich voordoet, kriebelt het toch van binnen.

𝗜𝗸 𝗯𝗲𝘀𝗹𝗼𝗼𝘁 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗲𝗿 𝗱𝗶𝗲𝘇𝗲𝗹𝗳𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗲𝗸 nog met mijn leidinggevende over zou gaan praten. Ze wist al geruime tijd, dat het niet zo heel erg lekker met me ging. Ik voelde me alleen zo ontzettend verantwoordelijk voor de kinderen, dus dat knaagde echt aan me. Ondanks dat, verwachtte ik wel dat ze er begrip voor zou hebben, ook al kregen ze hier op school dan wel met veranderingen en wat interne verschuivingen te maken.

𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝗻𝗮𝘁𝘂𝘂𝗿𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗼𝗼𝗸 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗸𝘀 𝗼𝗺 𝗻𝗮 𝟭𝟮 𝗷𝗮𝗮𝗿 je baan op te zeggen. En eerlijk, ik zou het ook nooit gedurfd hebben, als ik niet wist wat ik er voor terug kon krijgen. Echter om hier nog tot mijn pensioen te blijven, dat voelde gewoon niet goed meer.

𝗕𝗶𝘇𝗮𝗿 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗵𝗼𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗲𝗹𝗼𝗽𝗲𝗻 𝗶𝘀, dat Sabrina me tipte over die vacature die bij haar op school vrij kwam. Het gesprek met mijn leidinggevende is me inderdaad achteraf heel erg meegevallen. Ze had er begrip voor dat ik mijn horizon ging verbreden en nu er zo’n mooie kans vrijkwam wenste ze me heel veel geluk en werkplezier. Natuurlijk vond ze het heel erg jammer, maar ze vond het fijn dat ik het zo duidelijk en eerlijk op tijd voor de vakantie nog gemeld had, zodat ze de tijd had om het rooster na de vakantie rond te kunnen maken.

𝗡𝘂 𝗶𝗸 𝗮𝗹 𝘄𝗲𝗲𝗿 𝘁𝘄𝗲𝗲 𝗺𝗮𝗮𝗻𝗱𝗲𝗻 op mijn nieuwe plek aan het werk ben, voelt het iedere dag als een cadeautje, zo’n heerlijke energie als ik naar school ga en een opgelucht gevoel als ik thuis kom. De vrijdagmiddagen zijn ook heel bijzonder met het team. Niets is verplicht en er worden leuke dingen buiten school om georganiseerd. Zoals een gezellig etentje, nu het weer kon na de “coronagekte” met een aantal collega’s, die ik inmiddels als vriendinnen al beschouw, wat gaat dat snel! Rond de kerst gaan we samen naar een kerstmarkt om een workshop te volgen, ook leuk om met de bovenbouw op school te gaan doen. Heerlijk dit!

𝗛𝗲𝘁 𝗹𝗶𝗷𝗸𝘁 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗰𝗵𝗶𝗲𝗻 𝗿𝗮𝗮𝗿, maar vaak als het in je relatie niet meer 100% klikt en er komen andere mogelijkheden voorbij, waardoor je je energie en geluk in je leven op een andere manier ervaart. Het kan het zomaar zo zijn, dat de veranderingen, die daarvan het gevolg zijn, achteraf heel erg goed voor je kunnen uitpakken. Belangrijk is dat je er over praat, met je partner of dat je er hulp voor zoekt, voordat je in een enorme stress situatie terecht komt en dingen doet waar je achteraf spijt van krijgt. Dan maak je meer kapot dan je lief is!