Als je zó vast komt te zitten in je eigen gedachten is het begrijpelijk dat je op een gegeven moment jezelf steeds vaker afvraagt; ik weet niet wat ik wil. Want wie ben jij nou eigenlijk en wat zijn jouw wensen? Maar waar komt die onzekerheid dan vandaan?
Wanneer je je gedurende een lange periode niet goed of gelukkig voelt. Je meer op je automatische piloot leeft dan je lief is. En alles gewoon maar door gaat, ervaar je het leven meer als een sleur dan als een avontuur. En ja jezelf neem je in al je bezigheden werk, privé, relaties, familie, etc.. altijd mee.
Kortom wil je je eigen gedachten weer positief krijgen zodat je weet wat je wilt, wie je wilt zijn en waar jou passie ligt, dan zal je dat plantje water moeten geven, zodat het weer kan gaan groeien.
Dit geldt absoluut niet voor iedereen. Sommige mensen vinden het prima zoals het is en hebben juist behoefte aan rust, regelmaat en structuur.
Aan de andere kant zijn er mensen die het heerlijk vinden een duidelijke structuur te hebben, maar zij willen niet altijd binnen de lijntjes kleuren. Zij hebben meer behoefte aan nieuwe dingen meemaken die kleur geven aan het leven en trekken er graag op uit trekken. Want zonder deze “prikkels” wordt hun leven wat vlak, lees saai of kleurloos.
Er is echter geen goed of fout. In veel relaties komt het voor dat de één meer behoefte heeft aan de gewone dagelijkse dingen en de ander juist meer variatie in het leven zoekt. Van belang is hierbij om zo af en toe af te stemmen wat de verlangens van je partner zijn. Hoe hij of zij zich voelt, zodat de sleur, die altijd op de loer licht, geen kans krijgt om een vaste gewoonte te worden.
Dus blijf je eigen plantjes (wensen, dromen en behoeftes) water geven, zodat je op de vraag, wie ben je en wat wil je nou eigenlijk altijd met een goed gevoel antwoord kan geven.
